Pretendent na srpski presto Aleksandar Karađorđević je Malteški vitez! Dakle, kao pravoslavac, kako se zvanično deklariše, direktno je u službi Vatikana! Nije poznato kada je primljen u ovu najelitniju masonsku organizaciju, koja obitava pod patronatom Svete stolice, ali je u maju 1998. godine, u Rimu, iz ruku Velikog majstora Malteškog reda, Endrjua Bertija, primio orden „Velikog krsta časti i odanosti suverenom Malteškom redu“.
Prethodno, 1984. godine, primio je još jedno visoko rimokatoličko odličje: „Sveti vojnički i konstantinovski krst svetog Đorđa“. Ovaj orden, ustanovljen 1718. godine, može biti dodijeljen samo osobi koja priznaje autoritet pape i izjavi mu lojalnost.
Sve je to zapisano u specijalizovanom almanahu „Gota“ koji ne traga, niti sam publikuje podatke, nego mu ih zvanično dostavljaju ovlašćeni predstavnici kraljevskih kuća. Listajući ovaj godišnjak (osnovan još 1763. godine) zapravo, neku vrstu službenog glasnika kraljevskih i plemenskih rodoslova i događaja, moguće je uočiti ne samo da o slučajnostima može biti riječi, nego i nekoliko javnosti nedovoljno poznatih podataka o Aleksandru Karađorđeviću.
Najprije, godinu dana nakon smrti (1971) kralja Petra Drugog, Aleksandrovog oca, dinastija Karađorđevića označena je u njemačkom izdanju „Gote“ kao – pravoslavna i rimokatolička! Ta naznaka, pojavljuje se ispod naslova „Jugoslovenska kraljevska kuća“ i u izdanjima „Gote“ za 1980. i 1987. godinu.
Prema pisanju „Gote“, Aleksandar Karađorđević je pokazao velikodušnost prilikom dodjele ordena – strancima! Tako je Orden Bijelog orla, 1980. godine, dobio Veliki majstor suverenog Malteškog reda Anđelo de Mojano. A Veliku Karađorđevu zvijezdu, čiji su nosioci bili takvi ljudi kao što su vojvoda Mišić i general Šarl de Gol, Aleksandar Karađorđević je dodijelio takvim relativnim anonimusima kao što su baron Katlan, veliki kancelar Malteškog reda, markiz Malavicini, grof Zero de Pierdon, don Vinsento de Kadenas, don Karlos Burbon od Sicilije, vojvoda od Braganse…
Pored mnogih pitanja koja se neminovno nameću, jedno se sigurno tiče i dostojnosti časnog imena Karađorđevića, ali i – da li je i koliko, a posle svega ovoga, rojalistička ideja na ovaj način devalvirana, i to upravo od dijela kraljevske familije koja bi, po logici, za nju trebalo najviše da se zalaže i da je afirmiše. Živo nas interesuje i šta na ovo kažu, i da li se pitaju članovi Krunskog savjeta, među kojima je i Matija Bećković.